Dogoterapia (kynoterapia) jest jedną z naturalnych form wspomagania rehabilitacji i leczenia osób niepełnosprawnych poprzez zabawy i ćwiczenia z odpowiednio wyszkolonymi psami. Taką formą rehabilitacji objęte są dzieci upośledzone ruchowo i umysłowo (zespół Downa, porażenie mózgowe, autyzm, ADHD, niedowład kończyn, zespół wiotkiego dziecka oraz wiele innych). Dogoterapia nie tylko przyczynia się do przywracania sprawności fizycznej, ale poprzez bezpośredni kontakt z psem rozwija sferę emocjonalną.

Dzięki kontaktowi z psem wzrasta poczucie własnej wartości człowieka. Pies bezgranicznie akceptuje człowieka takim jaki jest. Dla psa wszyscy jesteśmy jednakowi. Pies traktuje wszystkich tak samo, nie ocenia po wyglądzie. Dlatego dziecko podczas zajęć zapomina o swojej chorobie, kalectwie i wyglądzie.Kolejnym aspektem jest to, że dzieci czują się potrzebne. Pielęgnując psa, karmiąc go, wydając mu komendy, prowadząc na smyczy dzieci wiedzą, że są im potrzebne, a jednocześnie nieświadomie ćwiczą.

W dogoterapii nie zawsze możemy oczekiwać szybkich efektów. Czasami jest to długotrwały proces „małych kroczków do przodu” np. okazywanie czułości, chęć dziecka do każdego kolejnego ruchu podczas zabawy, każde nowo wypowiedziane słowo. Istotne jest też to, że dziecko podczas zajęć czuje się ważne i potrzebne.

Efekty dogoterapii:

• Zwiększenie poczucia bezpieczeństwa;
• Wyciszenie zachowań agresywnych;
• Wyzwalają potrzebę spontanicznej komunikacji;
• Zmniejszają nadwrażliwość na bodźce dotykowe;
• Ułatwiają nawiązanie kontaktu z obcą osobą;
• Wydłużenie czasu koncentracji uwagi;
• Zniwelowanie blokady lęków przed zwierzętami;
• Rozwijanie funkcji opiekuńczych;
• Naukę samodzielności poprzez stwarzanie dziecku samodzielnego zajmowania się psem, np.: karmienie, prowadzenie na smyczy;
• Wzmacniają poczucie odpowiedzialności;
• Wzmocnienie równowagi;
• Rozwijanie funkcji poznawczych;
• Rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego;
• Działanie na receptory – wzrok, słuch, dotyk;
• Rozwijanie funkcji opiekuńczych;
• Opanowanie prostych elementów tresury, dających dziecku poczucie własnej wartości;
• Panowanie nad emocjami;
• Rozwijanie spostrzegawczości;
• Kształtować nawyki higieniczne związane z kontaktem psa np. mycie rąk po zakończeniu zajęć.

​