Hipoterapia w dosłownym tego słowa znaczeniu oznacza leczenie ruchem konia.Celem hipoterapii nie jest nauka jazdy konnej, ale oddziaływanie za pośrednictwem chodu konia na centralny system nerwowy, zmysły i stan emocjonalny pacjenta. Ruch konia wywołuje powtarzające się rytmiczne ruchy bioder i tułowia jeźdźca. Wpływają one na utrwalenie prawidłowej postawy pacjenta, co w efekcie prowadzi do kształtowania stabilnej, skorygowanej postawy, dzięki której możliwe jest wykonywanie przez niego wielu czynności funkcjonalnych.

W hipoterapii korzysta się głównie z jazdy stępem. Ruchy ciała jeźdźca siedzącego na koniu idącym stępem są bardzo zbliżone do ruchów ciała idącego człowieka. Barki, kręgosłup i miednica poruszają się tak jak podczas chodu. Ten terapeutyczny ruch ma wręcz unikalne znaczenie dla osób nie chodzących  lub poruszających się według nieprawidłowego wzorca, ponieważ po raz pierwszy w życiu mają one szansę odczucia prawidłowego chodu.

Koń wyzwala emocje. Od początkowego strachu po miłość. Uczy wrażliwości i opiekuńczości, ale także stanowczości oraz umiejętności podejmowania szybkich decyzji. Ma ogromny wpływ na psychikę człowieka; motywuje do działania, uczy i daje  chęci do zmagania się z przeciwnościami losu.

Wskazania do hipoterapii:

• neurologiczne dysfunkcje ruchu o zróżnicowanej etiologii,
• zaburzenia rozwoju,
• zaburzenia integracji sensorycznej,
• zaburzenia koordynacji,
• nadpobudliwość i reakcje reaktywne,
• opóźnienia w rozwoju mowy,
• dysfunkcje kości i stawów,

Przeciwwskazania do stosowania hipoterapii:

• ciężka niepełnosprawność intelektualna, skrajny autyzm, krytyczny bunt, zwłaszcza z towarzyszącymi krzykami, niepokojem ruchowym, agresją i/lub autoagresją,
• brak kontroli głowy w rozwoju motorycznym,
• niezagojone rany od drobnych skaleczeń po duże odleżyny,
• utrwalony przykurcz mięsśni przywodzicieli stawów biodrowych,
• podwichnięte lub zwichnięte stawy biodrowe,
• dysplazje stawów biodrowych z częstymi incydentami zwichnięć,
• zły stan ogólny zdrowia, skrajne wyniszczenia np. w trakcie choroby nowotworowej,
• skoliozy - II,III,IV stopnia o kącie skrzywienia powyżej 20 stopni wg Cobba,
• plecy płaskie, plecy wklęsłe, szpotawość kolan,
• miastenie,
• osteoporoza dużego stopnia lub inna przyczyna łamliwości kości np. przerzuty nowotworowe do kości, wrodzona łamliwość kości,
• artrogrypoza ze znacznym, utrwalonym przykurczem w stawach biodrowych,
• bardzo częste i ciężkie napady padaczkowe, nie wyrównane mimo farmakoterapii (więcej jazd z wyzwolonym napadem niż bez),
• hemofilia i inne skazy krwotoczne,
• trwałe dużego stopnia zniekształcenia układu kostno-stawowego,
• stany po złamaniach i operacjach kończyn nie wcześniej niż 1 miesiąc po zdjęciu unieruchomienia (decyduje ortopeda),
• ostre infekcje i stany gorączkowe, w tym częste infekcje dróg moczowych,
• niestabilność szczytowo-obrotowa w Zespole Downa (decyduje ortopeda na podstawie zdjęcia rtg kręgów szyjnych C1-C2),
• odklejanie siatkówki oka i wzmożone ciśnienie śródgałkowe.

Efekty terapeutyczne hipoterapii:

• hamuje przetrwałe prymitywne odruchy postawy (ATOS, STOS), których obecność bardzo utrudnia usprawnianie,
• przywraca symetrię pracy mięśni tułowia, a także kończyn,
• koryguje postawę, wymuszając ciągłe aktywne prostowanie się wzmacnia mięśnie
• grzbietu, brzucha, obręczy biodrowej,
• poprawia kontrolę postawy,
• normalizuje napięcie mięśniowe w osi głowa-tułów i na obwodzie w kończynach dolnych i górnych,
• poprawia przepływ naczyniowy w tętnicach kończyn dolnych,
• zapobiega przykurczom mięśniowym,
• poprawia kokontrakcję w stawach,
• zapobiega ograniczeniom ruchomości w stawach biodrowych i wpływa na poprawę ich ruchomości,
• poprawia równowagę i koordynację ruchową,
• stymuluje przenoszenie masy ciała w prawidłowym wzorcu,
• stymuluje chód,
• poprawia dynamiczną kontrolę postawy podczas chodu,
• stymuluje czucie głębokiego proprioceptywne,
• kształtuje poczucie własnego ciała i orientacji przestrzennej (schemat ciała).

​