Inicjatorem powstania Ośrodka Opiekuńczo – Rehabilitacyjnego dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej w Jadownikach Mokrych był Abp Józef Kowalczyk, ówczesny Nuncjusz Apostolski w Polsce. Pierwsze oficjalne spotkanie na temat realizacji pomysłu budowy Ośrodka miało miejsce 4 marca 1997 r. w Tarnowie w obecności Ordynariusza Diecezji Tarnowskiej Bpa Józefa Życińskiego, Ambasadora Republiki Włoskiej Giuseppe Balboni Acqua, Wojewody Tarnowskiego Wiesława Wody i Dyrektora Caritas Diecezji Tarnowskiej księdza Antoniego Mikruta.

W pierwotnej koncepcji Ośrodek miał funkcjonować jako Polsko – Włoski Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci Niepełnosprawnych, ponieważ Ambasada Republiki Włoskiej była zaangażowana w budowę placówki. Owocna współpraca i wzajemna życzliwość, trwająca do dnia dzisiejszego, jest przykładem wrażliwości, otwartości i miłości względem człowieka będącego w potrzebie.

9 czerwca 1997 r. Ojciec Św. Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny pod budowę Ośrodka. Miało to miejsce w kościele św. Jadwigi w Krakowie w obecności Nuncjusza Apostolskiego w Polsce, Ordynariusza Diecezji Tarnowskiej, Dyrektora Caritas oraz przedstawicieli władz samorządowych i mieszkańców Jadownik Mokrych.

5 lipca 1997 r. Abp Józef Kowalczyk dokonał uroczystego poświęcenia placu pod budowę Ośrodka. Autorem projektu budynku był architekt Maciej Nejman. Prace budowlane trwały od października 1997 r. do jesieni 2000 r.

W czerwcu 2000 r. Bp Wiktor Skworc Ordynariusz Diecezji Tarnowskiej powołał
na stanowisko dyrektora Ośrodka ks. Marka Koguta, powierzając mu utworzenie struktur organizacyjnych placówki, kierowanie nią i objęcie opieką duszpasterską.

Uroczyste poświęcenie i otwarcie Ośrodka miało miejsce 12 czerwca 2001 r. Dokonali tego Abp Józef Kowalczyk Nuncjusz Apostolski w Polsce oraz Bp Wiktor Skworc Ordynariusz Diecezji Tarnowskiej w obecności wielu dostojnych gości. Ośrodek powstał dzięki dotacjom i ofiarom różnych instytucji, takich jak: Komitet Integracji Europejskiej, Ambasada Republiki Włoskiej, PFRON, Nuncjatura Apostolska, Fundacja „Renovabis” z Niemiec, Maltańska Służba z Treviru, KRUS. Oprócz ww. instytucji darczyńcami byli m.in.: Nuncjusz Apostolski w Polsce Abp Józef Kowalczyk, Biskup Tarnowski Wiktor Skworc, Wojewoda Tarnowski Wiesław Woda, wierni diecezji tarnowskiej oraz indywidualni ofiarodawcy z kraju i USA. Pozostałe wydatki pokryła Caritas Diecezji Tarnowskiej, która jest właścicielem Ośrodka.

Jesienią 2000 roku rozpoczęto budowę Domu Miłosierdzia, w którym zamieszkały Siostry ze Zgromadzenia św. Brata Alberta, świadczące posługę na rzecz podopiecznych Ośrodka.

Następną inwestycją, mającą poszerzyć bazę rehabilitacyjną Ośrodka, była budowa krytego basenu. Rozpoczęto ją pod koniec 2003 r. Twórcą projektu budowlanego był architekt Adam Krzeczkowski. 1 lipca 2006 r. odbyło się otwarcie i poświęcenie obiektu.

W styczniu 2007 r. rozpoczęto budowę Izby Pamięci Jana Pawła II oraz Domu Czasowego Pobytu dla Pacjentów Ośrodka, którą poświęcono 28 sierpnia 2008 r. w 70. rocznicę urodzin Abp. Józefa Kowalczyka.

3 września 2011 r. miało miejsce otwarcie i poświęcenia groty solnej, służącej haloterapii. Jest to metoda, która polega na oddychaniu powietrzem bogatym w związki soli. Jej główna zaleta to wzmacnianie naturalnych sił obronnych naszego organizmu. Nierozłącznym elementem groty solnej jest profesjonalna muzykoterapia, która zawiera wkomponowane naturalne dźwięki przyrody.

Następnym dziełem powstałym przy Ośrodku jest Ogród Hortiterapii, który został poświęcony dnia 28 sierpnia 2013 r. Hortiterapia jest formą rehabilitacji wspomagającą leczenie za pomocą ogrodu, która stymuluje układ nerwowy, pobudza rozwój ruchowy, obniża poziom stresu, napięcia i agresji, poprawia  samopoczucie, działa relaksująco i odprężająco,  podnosi  poczucie własnej wartości, uczy samodzielności, poprawia pamięć, koncentrację i pobudza kreatywność, zwiększa zdolność do obserwacji  otoczenia.

Kolejne plany inwestycyjne związane z rozbudową Ośrodka są wynikiem nieustającego zaangażowania Abp. Józefa Kowalczyka w pomoc osobom niepełnosprawnym oraz troski o rozwój Jego Małej Ojczyzny.

Równolegle z rozwojem bazy materialnej, Ośrodek sukcesywnie poszerzał zakres swojej działalności. Pierwszą placówką zaistniałą w strukturach nowopowstałego obiektu był Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej Intelektualnie. Równocześnie Ośrodek zaczął organizować Turnusy Rehabilitacyjne dla dzieci i dorosłych. W kolejnych latach powstawały dalsze jednostki: Zakład Rehabilitacji Leczniczej, Niepubliczna Szkoła Podstawowa Specjalna, Niepubliczne Gimnazjum Specjalne, Niepubliczna Szkoła Przysposabiająca do Pracy, Placówka Wsparcia Dziennego, Ośrodek Interwencji Kryzysowej. Ośrodek zapewnia szeroki zakres nowoczesnych metod rehabilitacyjnych i terapeutycznych.

Energiczny rozwój Ośrodka w ciągu minionych 12 lat, jest owocem wytężonej pracy wykwalifikowanego zespołu ponad stu osób, który tworzą: rehabilitanci, pedagodzy, lekarze, pielęgniarki, psycholodzy, logopedzi, hipoterapeuci, dogoterapeuci, instruktorzy terapii zajęciowej, opiekunki osób niepełnosprawnych, pracownicy administracyjno – biurowi, pracownicy gospodarczy. Wszyscy oni na co dzień swoją ofiarną służbą świadczą pomoc niepełnosprawnym, chorym oraz znajdującym się w potrzebie. Wypełniają tym samym wezwanie Ojca Świętego Jana Pawła II do wrażliwości na ludzkie cierpienie i czynnie realizują chrześcijańską wyobraźnię miłosierdzia.